Initiatiefnemers brandbrief: 'Visie op zeekabels is een doorbraak'

Staatssecrtaris Mona Keijzer schreef vorige week een brief aan de Tweede Kamer over welke rol de overheid wil spelen bij de aanleg van zeekabels. Ze zegt de meerwaarde van zeekabels voor de Nederlandse digitale infrastructuur te zien. “Ik wil mij nadrukkelijk positief uitlaten over de meerwaarde van het aanleggen van nieuwe zeekabels. Ik ben daarom ook bereid om, als marktpartijen of consortia van partijen overwegen een nieuwe zeekabel naar Nederland aan te leggen, hier faciliterend op te treden, bijvoorbeeld bij de vergunningverlening.”

Steltman is blij met de brief en vindt ook de inhoud positief. “We hebben niet om staatsinvesteringen gevraagd, maar om hulp. Er is regie nodig bij de aanleg van zeekabels. De overheid stelt zich nu op als een promoter en aanjager.” Volgens hem waren zeekabels één van de vergeten onderdelen van de digitale infrastructuur, net als datacenters en internetknooppunten. De overheid was vooral gefocust op klassieke telecom. Deze brief is een eerste stap in de goede richting van een gezonde digitale infrastructuur.

Een loket

Een belangrijk punt in de brief van de staatssecretaris vindt hij bijvoorbeeld dat er voortaan één loket komt voor partijen die willen investeren. “Als een organisatie een kabel wilt aanleggen, zijn er zoveel vergunningen die moeten worden geregeld. Het is fijn dat een overheid zo’n organisatie bij de hand neemt. Ik heb in het verleden partijen gesproken die het niet te doen vonden omdat je niet weet waar je heen moet. Laat maar zitten, zeggen ze dan, we gaan wel naar een land dat wel de loper uitrolt.” Frankrijk was bijvoorbeeld zo’n land waarin private en publieke partijen hebben opgetrokken om een zeekabel in Marseille aan land te laten komen. “Je ziet dat dat goed is voor de stad. Ook de overheid heeft een economisch belang bij de aanleg van zeekabels.”

In de brandbrief schrijven de briefschrijvers ook dat ze bang zijn voor een verlies van soevereiniteit voor de digitale infrastructuur. Het speelveld is de laatste jaren veranderd waardoor grote techbedrijven zelf zeekabels aanleggen. “Zij maken andere afwegingen dan de traditionele telecombedrijven en begeven zich in andere gremia, wat grip op het waarborgen van de strategische belangen van Nederland sterk heeft veranderd.”

Soevereinteit

Over die soevereiniteit laat de staatssecretaris zich in haar brief niet uit. Ze schrijft bijvoorbeeld dat volgend jaar een nieuwe zeekabel wordt aangelegd tussen Engeland en Nederland, die ook wordt verbonden met Ierland. “Via deze kabel kan verkeer rechtstreeks verder naar de VS plaatsvinden.” Dat is het punt waar Steltman nog wel wat verbetering zou willen zien: “Keijzer schrijft dat het geen probleem is dat het internetverkeer via Engeland loopt. Wij denken daar genuanceerder over. Voor de latency kan het wel degelijk een probleem zijn dat er extra knooppunten zijn. Daar heeft een hostingprovider als I3D last van of het heeft impact op beurstransacties. Bovendien is Engeland straks geen EU-land meer.”

Hij pleit voor een beleid waarin aandacht is voor een divers en breed aanbod, waar zowel grote techgiganten een plek hebben, het midden- en kleinbedrijf en partijen met een specifieke connectiviteitseis, zoals een lage latency. Een volgende stap vanuit de overheid zou een connectiviteitsagenda of digitaliseringsstrategie zijn met een paragraaf over het hele ecosysteem. “Daarin wordt beschreven wat de overheid gaat doen om het geheel gezond te houden. Het gaat om een integraal beleid voor de hele digitale infrastructuur.”