Het opvallendste nieuws volgens Anton Vreugdenhil

We gaan straks stemmen op de volgende manier: we gaan een hokje in waar een ‘stemprinter’ staat. De kiezer bepaalt zijn of haar keuze voor een politieke partij en kandidaat, waarna die printer dat op papier zet. De stemprinter slaat de stem niet op en telt ook geen stemmen, zo meldt het bericht. En dan: het tellen van de stem gebeurt door de papieren stembiljetten te scannen. Het papieren proces moet leidend zijn. Waarom heb je die printer dan nog nodig?

Anton VreugdenhilMeer van deze auteur

Je kunt toch gewoon het oude, vertrouwde stembiljet met het roodgemaakte vakje inscannen? Maar ja, dan kun je niet volhouden dat je ‘elektronisch’ stemt. Bizar!

Nederland heeft een paar jaar geleden elektronisch kunnen stemmen, maar vanwege grote zorgen over de veiligheid is het ‘rode potlood’ weer teruggekeerd. Dat is in elk geval veilig en controleerbaar, maar tegen welke prijs? Bij de raadsverkiezingen in 2010 moest er in Rotterdam met de hand opnieuw (!) geteld worden: 290 kliko’s vol stembiljetten, door 200 ambtenaren en 15 controleurs van de Rekenkamer. Dat belooft wat voor die stemprinters straks.

Wat hier zo wringt is het volgende: Nederland koploper in toegang tot internet, óók als het gaat om ouderen en er zijn zelfs meer smartphones dan computers in ons land. Hoe kan het dat in een land dat zo ver is met technologie, het elektronisch stemmen maar niet van de grond komt? De vertrouwelijkheid en controleerbaarheid van stemgegevens staat hoog op de agenda – terecht natuurlijk. Maar het gevolg is wel dat de discussie alleen nog gaat over risico’s van ICT en niet over de mogelijkheden. Hetzelfde wantrouwen en dezelfde discussie zie ik in de zorgsector. Doodzonde, want ik zie niet waarom technologie hier helemaal machteloos zou staan.