'Meer dan vier kernen heeft nog geen zin'

Het aanbrengen van meer kernen op één processor is een populaire methode bij chipproducenten om de prestaties van hun processor op te voeren. Door meer kernen aan te brengen maken ze optimaal gebruik van het steeds groeiende aantal transistoren op een chip. Tegelijkertijd omzeilen ze de uitdaging om de prestaties op te verhogen door het opvoeren van de klokfrequentie. Dat leidt namelijk tot steeds lastiger te beheersen problemen met de warmteontwikkeling in de chip.

De belangrijkste processorfabrikanten hebben inmiddels processors met 4 kernen op de markt. Volgens de onderzoekers van Sandia kunnen ze het daar ook beter bij laten. Bij de modernste architecturen en algoritmes die nu op de markt zijn, nemen de prestaties van de processor eigenlijk niet meer toe bij de sprong naar 8 kernen. Toevoegen van nog meer kernen wordt contraproductief. Bij 16 kernen zijn de prestaties weer terug op het niveau van een processor met twee kernen.

De reden daarvoor is dat er problemen ontstaan met de geheugenbandbreedte - de hoeveelheid gegevens die per tijdseenheid van en naar de processors kunnen worden vervoerd – en dat er tussen de processors conflicten ontstaan over het gebruik van de geheugenbus die voor vertraging zorgen, constateren de onderzoekers. Processors maken met meer dan 4 processors heeft dan ook geen zin totdat voor die problemen een oplossing is bedacht, stellen ze.