Digitale transformatie doe je samen

Wie heeft die kunstmatige schutting in hemelsnaam ooit zo opgetrokken dat ze hoger oogt dan de muur van Trump met Mexico? Wordt het niet eens meer dan hoogtijd om ICT finaal uit haar isolement te halen: digitale transformatie doe je samen, toch?

Het begint al bij de rolverdeling annex naamgeving: opdrachtgever en opdrachtnemer, vraag en aanbod… Laten we deze termen nu maar finaal begraven. Ze dateren uit een tijd dat de computer een mysterieus apparaat was, bediend door wereldvreemde hogepriesters. Daar helpt het vervolgens in gijzeling nemen van eindgebruikers (= gebruikers in een terminaal stadium?) of superusers (= gebruikers met een overvloed aan testosteron?) geen ene mallemoer aan, integendeel: zo ontlopen we enkel onze gedeelde verantwoordelijkheid.

In het tijdperk van digitale transformatie is dat wij/zij denken volkomen achterhaald en in hoge mate schadelijk. Als we het aanhouden, verdwijnen de ICT-functies in de kortste keren in de vergeetput van hun korte geschiedenis, maar wat veel ingrijpender is: organisaties die hierin hardleers zijn, bestaan over enkele jaren niet meer. Veel meer dan aan “de basis op orde krijgen”, waar eventueel nog separaat aan gewerkt kan worden, hebben organisaties behoefte aan innovatieve initiatieven die alleen maar met gemengde teams kunnen worden gerealiseerd. Hun werkwijze is ‘agile’, hun governance steunt niet op ‘control’ maar op vertrouwen, hun motor is gedeeld enthousiasme, hun falen heet een prototype. Deze noodzakelijke samenwerking overschrijdt niet alleen de business/ICT grens, maar ook de grenzen van de organisatie zelf: bij samen optreden in een ecosysteem is het wij/zij denken gewoonweg onvoorstelbaar.

Informatieprofessionals hebben moeite om hun toegevoegde waarde en in sommige gevallen zelfs hun bestaansrecht te rechtvaardigen. Het is mijns inziens duidelijk dat juist in het vernietigen van het wij/zij denken en handelen één van hun sterkste actuele ‘raisons d’ être’ kan gevonden worden.