Low code niet automatisch ideaal

Bij zulke complexe bouwconstructies komt de wet van toename van entropie om de hoek kijken. Deze universele wetmatigheid schrijft voor dat alles naar chaos neigt en je energie in zaken moet steken om ze consistent te houden.

Zo is het natuurlijk ook met software-ontwikkeling; je kunt je processen en protocollen nog zo goed op orde hebben maar uiteindelijk heb je met mensen te maken die allemaal net een andere werkwijze hanteren, net andere accenten leggen, net anders documenteren, etc. In de loop van de tijd zorgt dat ervoor dat code gaat verwarren; net eigenlijk als de snoeren van je kerstboomversiering.

Hot item

Niet zo gek dus dat Low code/no code tegenwoordig een hot item is voor veel bedrijven: Men is wel klaar met die oplopende kosten voor beheer en nieuwe features. Low/no code doet de belofte dat er überhaupt geen programmeurs meer nodig zijn en dat is natuurlijk aantrekkelijk want programmeurs groeien niet aan bomen. Alleen, hoe kan dat eigenlijk? We hebben toch nog steeds met complexiteit te maken in het bedrijfsproces? Hoe kan het zijn dat low/no code dit oplost? Een goede vraag want de complexiteit blijft veelal en daarin hoeft low code dus niet altijd een oplossing te bieden. Dit soort platformen verplaatst de complexiteit vaak van de ontwikkellaag naar de applicatielaag. Dit zorgt er weliswaar voor dat het bedrijf minder afhankelijk wordt van developers maar dat er een flinke verschuiving plaatsvind naar het inrichten, configureren en parametriseren van dit soort systemen. Vaak wel sneller maar niet noodzakelijk een kostenbesparing. Bovendien werkt het vrijwel altijd beperkend op het moment dat zaken ècht specifiek  gaan worden.

Een aanpak die hier op inspeelt is model driven low code. Deze methodiek is juist bij uitstek geschikt voor het ontwikkelen en overzetten van complexe applicaties (complete netwerken ervan). Applicaties die zijn opgebouwd uit heel veel tabellen en formulieren met een veelvoud aan afhankelijkheden en dwarsverbanden zijn het type applicatie dat uiterst geschikt is om te ‘re-engineeren’ met een dergelijk ‘low code’ platform. Het kan goed werkbare GUI’s genereren en er is geen unit testing nodig want de applicatie kan geen bugs bevatten.

Ik werk samen met een partij die hiervoor een eigen (kleine, heel rijke en veel business logica bevattende) programmeertaal heeft ontworpen. Tevens biedt men een zelf gestructureerde database aan. Deze database is meer graph-based opgezet en het geheel gecombineerd dwingt discipline af bij applicatie ontwikkelingen. Het platform voorkomt daarmee wildgroei en zorgt ervoor dat de applicatie ook op de langere termijn goed betaalbaar blijft want beheer wordt een fractie van wat men voorheen gewend was .

Kosten

Onderzoek laat zien dat het op lange termijn lean en betaalbaar houden bij de meeste traditionele low/no code platformen geen vanzelfsprekendheid is. De huidige grote low/no code leveranciers hanteren het printermodel: snelle en een betaalbare instap, maar eenmaal onderweg lopen de kosten snel op. 

De markt is er klaar voor om de volgende stap in applicatieontwikkeling te nemen. Legacy die functioneel voldoet maar te duur wordt in onderhoud en al helemaal niet in staat is om een disruptieve markt bij te benen omdat alle nieuw features een vermogen kosten, moet toch een keer vervangen worden. Vele organisaties hikken er tegenaan maar met behulp van model driven low code is het mogelijk om applicaties na te bouwen en aan te passen aan de eisen van de moderne tijd. Bent u ook gelijk van de vendor lock-in problematiek verlost.