Robot Wars

Neem ‘The Forbin Project’. Als twee supercomputers gaan samenwerken en precies dat doen waar ze voor zijn gemaakt, namelijk de wereldvrede handhaven door dan maar zelf de macht in handen te nemen, roept de ontwerper van het elektronisch brein: “Dat nooit!”

En dat de mensheid eindigt als een in serie geschakelde verzameling Duracell-batterijtjes heeft ze volgens de Animatrix helemaal aan zichzelf te danken. We konden het gewoon niet hebben dat robots veel sneller, beter en efficiënter produceerden dan wijzelf – en verklaarden ze de oorlog.

Computers zijn nooit het probleem. Nee, problemen, daar zorgen we zelf wel voor. Daar zijn we heel goed in.

Gordon Ramsey’s ‘Oorlog in de keuken’ illustreert mooi waar we elke keer weer de fout in gaan. Restauranthouders weigeren, zelfs ten overstaan van overweldigend bewijs, te erkennen dat er iets fundamenteel mis is met hun producten, hun dienstverlening en hun bedrijfsvoering.

Soms omdat ze verliefd zijn op hun eigen ‘unieke’ concept, soms omdat ze bang zijn hun laatste klanten ook nog te verliezen, en soms uit nostalgie naar vervlogen tijden, toen de zaak nog wel vol zat.

Dat resulteert er vaak in dat betrokken maar kritische medewerkers worden ontslagen, en degenen die wijselijk hun mond houden, beloond worden of zelfs promotie krijgen. Zelfs Ramsey moet het daarbij af en toe ontgelden. Hij snapt niks van het concept. Hij is een zeurpiet. Hij is niet bekend met de smaak van exotische gerechten. Kortom, hij is incapabel.

Waarom heb je ‘m dan naar binnen gehaald?

Uiteraard stelt niemand zich de vraag waarom je ‘m dan naar binnen hebt gehaald. En nu hij er eenmaal is, waarom je zijn advies in de wind slaat.

In de IT is het niet anders. Zolang medewerkers worden afgerekend op hun vermogen om problemen onder de pet te houden en het verkeerde beleid slaafs en zonder commentaar uit te voeren, zal er in dat opzicht niets veranderen.

Computers die de macht overnemen. Ik kan niet wachten. 3-2-1, ACTIVATE!