Wie mag er meepraten over games?

Maar wat veel mensen helemaal niet weten, is dat Kardashian aan de wieg staat van een van de meeste gespeelde mobiele games van de afgelopen jaren: Kim Kardashian Hollywood, waarin je iemand speelt die ook een bekende influencer wil worden en daarvoor naar de juiste feestjes moet gaan met de juiste kleren. Kardashian speelt zelf ook in de game, sprak daarvoor haar eigen teksten in en dacht mee over de verhaallijn van het spel.

Kim Kardashians game, die in 2014 uitkwam, staat sindsdien steeds in de top 10 van populairste games en heeft een rating van 4,7 uit 5 sterren. Dat klinkt toch wel als een serieus succes als techentrepreneur, en zou gemakkelijk toegang moeten geven tot de 'space' van games om erover mee te praten. Dit is historisch gezien ook gebruikelijk bij andere celebrity's die games mede-maakten: skateboarder Tony Hawk (die in talloze skateboardgames de hoofdrol speelde) maakte als spreker zijn opwachting op de grote Amerikaanse gamesbeurs E3.

Veel techentrepreneurs hebben ook veel geluk gehad

Rijst dus de vraag waarom gamers Kim Kardashian zien als een onwelkome outsider, maar Tony Hawk als een welkome inspiratiebron voor goede spellen. Dat heeft gedeeltelijk natuurlijk te maken met de persoon Kim Kardashian. Zij is iemand die volgens velen haar succes niet verdient, is beroemd om het beroemd zijn en heeft daar munt uit weten te slaan. Ze is niet iemand die iets kan. Grappig is natuurlijk dat dit tot op zekere hoogte een kwestie van perspectief is. Veel techentrepreneurs hebben ook veel geluk gehad, en waren niet alleen visionair maar vooral ook op de juiste plek op de juiste tijd. Op de WCIT was Alexis Ohanian aanwezig, de oprichter van Reddit. Was een messageboard nou daadwerkelijk zo’n geniaal idee, of had het geluk ook daar wel een zekere hand in? Het is een bekend verschijnsel dat mannen worden gezien als geniaal, en vrouwen als mensen die toevallig tegen het succes aanliepen.

Echte games zijn moeilijk, puzzelachtig, of je moet mensen doodschieten.

Een tweede aspect hier gaat niet alleen over de mens, maar over het product. De game die Kardashian heeft gemaakt, is geen echte game! Echte games zijn moeilijk, puzzelachtig, of je moet mensen doodschieten. Dat zijn fantasieën die toegestaan zijn binnen de wereld van echte games. Voor alles dat dat niet is, hebben gamers zelfs een naam: een casual game. In feite betekent dat: een game die niet aan het bestaande plaatje voldoet, want welke game is nou niet 'casual'? De fantasie van een soldaat zijn en mensen vermoorden is een toelaatbare fantasie. De fantasie van een bekende influencer willen worden hoort in games niet thuis, en de makers van zulke spellen dus ook niet. Het laat duidelijk zien dat er nog een wereld te winnen is voor het meer inclusief maken van entertainment.