Bal in het heelal

Het onderliggende principe van de bolvormige robot is van de natuur afgekeken en in de jaren '40 'tensegrity' genoemd, een samentrekking van tension en structural integrity. Het berust op een evenwicht tussen trek- en drukkrachten in een constructie van strakgespannen kabels en staven.

De NASA verwacht dat een robot zonder stijve verbindingen, poten of wielen robuust en licht genoeg kan zijn om zonder af te remmen te kunnen landen, omdat de hele structuur meewerkt om schokken op te vangen. Robotonderzoeker Vytas Sunspiral: "We zijn naar dit ontwerp gaan kijken omdat het overal in de natuur gebruikt wordt, van de structuur van celwanden tot de systemen van spieren en botten."

Een voordeel van een systeem zonder remraketten of airbags is dat er veel meer meetapparatuur mee kan, die in een bol binnenin de constructie kan worden opgehangen. Daarnaast is er minder kans dat een bol vastloopt in het zand, zoals Marsrover Spirit gebeurde. Die is sindsdien onbruikbaar.

Hoe zo'n robot uiteindelijk gaat werken weet de NASA ook nog niet. Sunspiral verwacht tegen 2020 een idee te hebben. Maar daarna kan het nog makkelijk 10 jaar duren voor een robotbal de ruimte in geschoten wordt.