Nieuwe test bepaalt intelligentie computer

Deze test, in de jaren 50 ontwikkeld door de Britse computerpionier Alan Turing, was nooit bedoeld als een universele graadmeter voor de intelligentie van een computer, maar is dat wel geworden. De test heeft verschillende tekortkomingen waarvan een belangrijke is dat hij berust op bedriegen.

Creatie met intelligentie is betere graadmeter

Mark Riedl, een bijzonder hoogleraar van de School of Interactive Computing van de Georgia Tech-universiteit, stelt nu de Lovelace 2.0 Test of Artificial Creativity and Intelligence voor. Een machine of de software slaagt voor de test wanneer deze in staat is iets nieuws te creëren waarvoor duidelijk de inzet van menselijke intelligentie nodig is waarbij de creatie voldoet aan vooraf vastgestelde minimum creatieve voorwaarden. Een onafhankelijke menselijke beoordelaar bepaalt achteraf of aan de criteria is voldaan. De creatie hoeft overigens geen esthetische waarde te hebben.

Het idee van Riedl bouwt voort op een eerder test die Bringsjord, Bello en Ferrucci in 2001 voorstelden, genaamd Lovelace Test. Zij gingen er ook van uit dat een machine iets creatiefs moest verrichten, maar stelden als voorwaarde om de test met succes af te ronden dat de machine iets moest creëren waarvan de maker van de machine niet kan uitleggen hoe het tot stand is gekomen. De creatie moest daarbij waardevol zijn, nieuw en verrassend. Volgens Riedle gaat deze test mank aan het feit dat er geen duidelijke parameters zijn vastgesteld waarmee de prestatie van de machine kunnen worden beoordeeld. Wanneer is een object verrassend, bijvoorbeeld?

Riedl geeft verdere toelichting op zijn test tijdens Beyond the Turing Test, een evenement dat de Association for the Advancement of Artificial Intelligence (AAAI) organiseert van 25 tot 29 januari volgend jaar. De benaming van de test is afgeleid van Ada Lovelace, een wiskundige die halverwege de 19e eeuw de analytische machine beschreef, een concept dat later werd uitgewerkt door Charles Babbage.