EU blijft streven naar universeel ID

Obstakels

Het probleem is dat, willen de voorgestelde plannen uitvoerbaar zijn, de verschillende lidstaten een soortgelijke identificatiemethode moeten hebben. "Werkt land A met het nemen van een vingerafdruk, dan moet land B dezelfde techniek hanteren om een uitwisseling mogelijk te maken. En wat dat betreft staan de neuzen beslist niet dezelfde kant op", zegt Buhr. Nederland werkt bijvoorbeeld met DigiD, met wisselend succes overigens, terwijl België meer ziet in een elektronische ID-kaart. Weer andere Europese landen werken met codes. De diversiteit is te groot voor een uniforme aanpak.

Verdere afwijkingen

In het ideale geval zijn de wetten van de lidstaten zo veel mogelijk hetzelfde, maar in de praktijk valt dat erg tegen. Buhr: "Sommige wetten werken de vooruitgang zelfs tegen. Kijk bijvoorbeeld naar Griekenland, waar bij wet is vastgelegd dat papieren met persoonsgegevens in een kluis opgeborgen moeten worden. Die wet zou ook gelden voor computers, wat wil zeggen dat diskdrives gelijk worden gesteld aan papier en dus in een kluis opgeborgen moeten worden. De wet, die is opgesteld in een tijd dat computers nog niet bestonden, staat een digitalisering van de administratie in de weg. Ook is er een keiharde voorwaarde dat Griekse persoonsgegevens in het land zelf opgeslagen moeten worden. De invoering van een cloud is daardoor niet mogelijk."

Buhr sprak in Amsterdam, op uitnodiging van het Netherlands eScience Center (NLeSC). Dit Center ondersteunt en versterkt multidisciplinair en data-intensief onderzoek door middel van creatief en innovatief gebruik van ICT in al haar verschijningsvormen.