Een programmeertaal verzinnen, dat kan toch iedereen?

Leuke, lieve mails, van kinderen bijvoorbeeld, die wilden weten wanneer er weer nieuwe levels beschikbaar zijn, want “dat kan best handig zijn voor als je bijvoorbeeld in je agenda kan zetten wat en wanneer je weer verder kan met Hedy”. Of van mijn leraar Nederlands op de middelbare school, die het zo leuk vond om te lezen hoe het mij was vergaan in het leven. Of een man op leeftijd, die mij vroeg of ik hem misschien kon helpen begrijpen hoe computers denken. Veel werk, maar erg leuk natuurlijk om op zulke mails te reageren!

Een tweede categorie mails was van een andere aard, namelijk die van ongevraagde kritiek op van alles en nog wat; niet direct over Hedy of mijn andere onderzoeksonderwerpen. Zo vond iemand het nodig om mij te vragen waarom ik een Frida Kahlo-jurk droeg op de foto, want het is toch helemaal niet professioneel om zoiets te dragen? Een andere man (het zijn opvallend vaak mannen …) adviseerde mij in video’s langzamer te praten, omdat mijn tempo hem “een gevoel van haast” bezorgde. Toen ik terugstuurde dat hij toch in YouTube zelf het tempo kon aanpassen, hoorde ik helaas niets meer terug. Blijkbaar ging het toch niet om het oplossen van zijn probleem, maar eerder het laten horen van zijn mening. Het lijkt er overigens op dat dit soort feedback een probleem is dat vrouwen veel vaker treft dan mannen.

Programmeren voor kinderen is vaak eigenlijk nostalgie voor ouders

Een derde categorie van mails was meer inhoudelijk van aard en ging over verbeteringen in Hedy. De meeste van die mails waren heel nuttig: een typfout in de Franse vertaling, een gekke foutmelding in een bepaald level, of een foutje in de voorbeeldcode op de werkbladen. Ook een hele klus om door te werken, maar een belangrijke klus. Zo maken we Hedy nog leuker en beter.

In de categorie 'mails met feedback over Hedy' was er echter één mailconversatie die eruit sprong. Een man mailde mij niet een kleine suggestie, maar een heel redesign van de taal. Code runnen in de browser? Nee, dat is niks. Dat moet met een commando op de command line! Echo, nee dat moet natuurlijk een string herhalen, zoals in Linux. Deze suggesties bevestigden voor mijn twee gedachtes die ik al eerder had. Ten eerste: programmeren voor kinderen is vaak eigenlijk nostalgie voor ouders. “Wij hebben het op de command line geleerd, dus dat is ook wat leuk is voor kinderen in 2021.” Dat die kinderen grotendeels in de browser leven, dat doet er niet toe.

En ten tweede: mensen denken dat het maken van een programmeertaal makkelijk is. Althans, ik ga er maar even van uit dat deze man niet andere professoren zit te mailen hoe ze hun AI-algoritmen of chipdesign kunnen verbeteren. Dat het maken van een programmeertaal net zo goed een vak is, ging aan deze mailer voorbij. Het is een delicaat speelveld tussen wat didactisch wenselijk en technisch mogelijk is. Een eeuwige strijd tussen genoeg kracht in de taal om iets leuks te maken, en juist weinig genoeg in de taal om simpel te leren te zijn. Dat doe je niet even tussen de soep en de aardappels in.