Met 2 lijnen 5 keer sneller downloaden

Maar er is ook meer te halen, zo ondervond Hoekstra: ‘Het is niet simpelweg zo dat verdeling over twee netwerken de communicatie twee keer zo snel maakt: bij een wisselende netwerkbezetting kan de ervaren gebruikerssnelheid zelfs met een factor vijf tot tien toenemen.’

Te denken valt aan 'concurrent access' (CA) over 3G-netwerken van verschillende providers als KPN, Vodafone, T-Mobile. Maar ook allerlei WiFi-hotspots of satelliet-signalen zouden kunnen worden gecombineerd.

Essentieel voor het realiseren van een flinke 'boost' in de ervaren downloadsnelheid is wel dat er wisselingen in de benutting van de netten zitten, waardoor tijdelijke onderbenutting op het ene net kan worden ingezet als compensatie voor filevorming op het andere kanaal. Om dat doeltreffend in te richten zijn zogeheten stochastische modellen nodig, waarin onzekere factoren worden meegenomen. Het zijn dan ook deze modellen die de wetenschappelijke harde kern vormen van het onderzoek dat Hoekstra de doctorstitel opleverde.

Pikant aan de modellen is dat ze gericht zijn op het gebruik van wisselingen in de netwerkbenutting. Maar die wisselingen tegelijkertijd zelf uitvlakken. Dus wat gebeurt er als iedereen CA gaat toepassen? "Dan wordt de netwerkbelasting gelijkmatig en levert het combineren van twee kanalen nog slechts een verdubbeling van de downloadsnelheid op" geeft Hoekstra toe. De kans daarop is, gezien de infrastructurele vereisten voor CA, vooralsnog niet erg groot. Cruciaal is namelijk dat de routing van de informatiepakketten tweezijdig wordt geregisseerd.

Aan de zijde van de informatieaanbieder is een Concurrent Access Server nodig en het ook client-device moet CA-geschikt zijn. Zo moet het beschikken over software die de informatiebrokken die over de diverse lijnen binnenkomen weer ordentelijk samenvoegt. En hardwarematig zal het moeten beschikken over aparte interfaces voor elk van de te benutten draadloze netwerken.

In laptops zou dit gerealiseerd kunnen worden door het plaatsen van meerdere netwerkkaarten. In Smartphones ligt volgens Hoekstra het combineren van cellulaire datanetten en WiFi meer voor de hand.

Gezien deze infrastructurele vereisten denkt Hoekstra dat de eerste toepassingen vooral gezocht moeten worden in niches waar snelheid en beschikbaarheid veel gewicht in de schaal legt en waar wordt gecommuniceerd met een beperkt aantal vooraf gekende aanbieders van informatie, die daartoe ook een CA-server beschikbaar houden. Dergelijke toepassingen zouden mogelijk interessant kunnen zijn voor de klanten van een bedrijf als Thales, dat dan ook partner was in Hoekstra's publiek/privaat gefinancierde onderzoekproject. NWO droeg aan het onderzoek bij via het Casimir-programma.